Ahenk

İstemediğin halde sırf o istiyor diye,
Susup boyun eğiyor ve eğdiriyorsun.
Eğilip, eğdikçe üzerinde bir hakimiyet kurulmasına da izin veriyorsun!
Tüm ferdlerin hayatının direksiyonunu bir başkasına teslim edecek kadar da,

ne ferdleri ne de hayatı önemsemiyorsun!

"Seçilmişsin"!...  Seçilmişsin ama; direksiyonun başında olmak gerekirken,

yan koltukta oturmayı tercih ediyorsun!
Tercihlerin mecburiyetmiş gibi dikte edilmesine,
insanların tercihleri konusunda baskı altına alınmasına,
aksi yönde davrananların,

daha doğrusu farklı düşünenlerin "kusurlu" bulunmasına da karşı değilsin!

Çünkü hayatı bir tercih olarak görmüyorsun!

Eflâtun, "güzel" ile "iyi"nin birbirine benzediğini,

bunun da her iki alandaki denge ve ahenkten ileri geldiğini düşünmüştür (Eflâtun, Phaidon, 93e).

Sen peki, neden ahenk ile güzelliğin ilişkisini göremiyorsun?!
Neden farklı renk, şekil, ses ve fikrî hareketlerin güzelliğini göremiyorsun?!
Neden "ahenk" denilen şeyin,

gökkuşağı gibi,

ebru gibi farklı renkleri birbirine karıştırmadan içinde barındırmak olduğunu göremiyorsun?

"İnsan, nerede veya kime boyun eğer diz bükerse,

artık hakikati de bu teslimiyeti oluyor...

Dünya, diz çöktüğüm yer kadardır" diyor, Zarifoğlu.

"Lâhana tadı"  veren hükümler ve tebligatlar ile ismini koyamadığın,

ama parmaklarınla işaret ettiğin,
kovalattırıp, ötekileştirdiğin de bir "renk".

Ve bu insanlar kendi seçimlerini yapmak istiyor!
Kendine özgü olmak, özgün olmak istiyor...
Kendi kültürüne sahip çıkmak istiyor...

Toplumsal varlıklarını koruyup ileriye taşımak istiyor...
Kendi standartlarını, kendi ahlâk kodlarını belirlemek istiyor...
Bu hakları var mı?

Elbette var...
Öyleyse bu haklar kimsenin imtiyazları için feda edilmemeli...