Ondan başka her şeyin yalan olduğu

Ölüm kol geziyor.

Ne zaman karşınıza çıkacağı hiç belli değil.

İzmir’de iki gün önce gerçekleşen deprem, şimdiye kadar 30 kişinin ölümü ile sonuçlandı.

Samos Yunan adasında ise iki çocuk yaşamını yitirdi.

Tüm ailelere başsağlığı dilerim.

Covid 19 binlerce, yüzbinlerce daha can almaya hazırlanıyor.

Çok sevdiğim dostlarımı, anneciğimi kaybettim bu son birkaç yıl içinde.

Bugün üçünden bahsedeceğim size.

Üç kişi. Ardarda kaybettiğim üç sevgili dost.

Sırasıyla Nilgün, Leyla ve Pavlos.

Önce Nilgün göçtü Ağustos 2017de. Nilgün Canver.

Leyla Mart 2020 de yaşamı bırakıp gitti. Leyla Mustafa.

En son Pavlos ebediyete göçtü. Pavlos Panayioti Mastihi.

Bu sevgili dostlarım arasında o kadar çok paraleller var ki anlatınca şaşacaksınız.

Üçü de son günlerine kadar Harringay Ladder denilen paralel sokaklardan birinde yaşıyorlardı.

Üçü de bölgenin çok sevilen, popüler simalarındandı.

Üçü de aynı zamanlarda İslington Belediyesinde çalıştılar.

Üçü de eşitlik ve insan hakları bölümlerinde eşitsizliğe, ayırımcılığa karşı savaş verdiler.

Ve en acı olan Nilgün, Leyla ve Pavlos ismini söylemekten korktuğumuz o amansız hastalığa yenik düştüler.

Hem de biliyor musunuz, o zalim hastalığın aynı türü onları aramızdan alıp götürdü.

Aslında Pavlos Koronavirüs yenik düştü ama arkadaşları gibi aynı tedaviyi görmştü. Belki de Covid o yzden onu aldı.

Micazları da çok benzerdi bu 3 arkadaşımın. Üçü de çok neşeli, çok iyimser kişilerdi.

Üçü ile de çok güzel dostluğum oldu.

Üçü ile de son kez ölümlerinden aşağı yukarı 6 ay önce buluştum.

Nilgün ve Leyla ile yaşadıkları bölge Harringay’de bir lokantada yemek yedik, kahkalarla geçen güzel saatler geçirdik.

Tekrar buluşmaya söz verdik, birbirimize sarılarak ayrıldık. Tekrar buluşmamız nasip olmadı.

Leyla ile son yazışmamız hala WhatsApp hesabımda duruyor. Onu Toplum Merkezinde dostum Faruk Eskioğlu’nun kitap tanıtımına davet etmiştim.

“Hasan’ı (oğlu) da getirebilir miyim” diye sormuştu. Tabii ki diye yanıt verince, “Tamam. Seni görmek için sabırsızlanıyorum” diye cevap vermişti. Tekrar buluşamadık.

Pavlos ile son kez Yaşar Halimde buluştuk. Bölgesi Harringay’deki dükkanda.

Onunla sarılamadık. Kahrolası Covid yüzünden. Onunla da oralarda tekrar buluşma sözü ile ayrıldık. Malesef tıpkı Nilgün ve Leyla gibi onunla da buluşmamız nasip olmadı. 

Geçen hafta ‘Frozen Cypriot’ sayfasında kötü haberi okudum. O da artık göçüp gitmişti.

Nilgün, Leyla, Pavlos. Üç arkadaş. Aralarında birçok paraleller olan üç güzel dostum.

Sosyal medya hesapları hala açık.

Yüreğimde derin bir hüzünle bazan bakarım.

E-posta ve telefon numaralarını listemden çıkarmaya kıyamadım.  

Ölüm. “En son gelen ama erken geldi dediğimiz”. Dünyada ondan başka herşeyin yalan olduğu zalim şey.

Zaman çok zor bir zaman, ama dost, aile, akraba, sevdiklerinizle mümkün olduğu kadar buluşmaya çalışınız. Onları tekrar görmeyebilirsiniz, ve benim gibi pişmanlıklar yaşarsınız.