Yaprak döker bir yanımız… 

Her felaketten sonra bildik konular, konuşmalar. 

Yas tutmak, rahmet dilemek, geçmiş olsun temennisinde bulunmak. 

Elbette doğal afet, beklenmedik, doğanın tabiatına uygun hareketlerine, beklenmedik zamanlarda maruz kalmak. 

Oluyor, olacakta, bunun itirazı, kaderi, alın yazısı olmaz. 

Bu tür zamanlarda, sadece, ama sadece doğru bilgi almaya çalışırım. 

Hızlı bilgi değil, doğru bilgi, tabi ki en güzeli, hızlı ve doğru bilgiye ulaşmak ve yaymak. 

Türkiye, tarihinin en büyük felaketini yaşıyor. 

Deprem öyle bir vurmuş ki binlerce insan hayatını kaybetti, binlerce bina çöktü, çöken binaların altında, binlerce insan kaldı, onlarca şehir yerle bir oldu. 

Durum çok vahim, tablo çok kötü. 

Nerede olursa olsun, can, candır, yaşamını kaybeden herkese, her cana üzüldük, üzülüyoruz. 

Kıbrıs’tan, çeşitli sebeplerle, deprem yaşanan yerlerde bulunan insanların, kötü haberlerini aldıklarımız olduğu gibi, iyi haberlerini aldıklarımız da oldu. 

Spor karşılaşmaları için Türkiye’ye giden, özellikle Adıyaman’da bulunan çocuklarımızın haberlerini ise hala bekliyoruz. 

Ama bu kader değildir, olamaz. 

Sel olur, yangın çıkar, deprem olur, maden ocakları çöker, hepsi kader mi? 

Bu kader sadece bu coğrafyaya mı böyle acılar yaşatır. 

Anlatmak istediğim, siyasi eleştiri veya taraf olmak, acılar üzerinden, yorum yazmak değildir. 

Böyle zamanlarda susarım, içime kapanır, doğru bilgiyi almak için çaba gösteririm. 

Ağlamaklıyım, suskunum ne konuşayım ki ne yazayım, hangi cümle, hangi söz, içinde olduğumuz bu durumu anlatır. 

Hatta yaşamın normal akışı içinde olmaktan dolayı, vicdanen rahatsızım. 

Böyle zamanlarda, günler geçmiş olmasına rağmen, hala daha devletin yardımının ulaşamadığı bölgeler olması. 

Günlerdir, yiyecek, içecek, barınma, ısınma ihtiyaçları için organizasyonun yapılamaması, anlaşılır ve kabul edilebilir bir durum değil. 

Afet oldu, olacak, ama hızlı yardım, doğru zamanda doğru ihtiyaçların karşılanması, gelen yardımların, yerine ulaştırılması, devlet bugünler için var. 

KKTC’den ve tabi ki dünyanın her yanından, Türkiye’deki deprem bölgelerine, her türlü yardım için seferberlik başlatıldı. 

Fakat her zaman olduğu gibi bu yardımların doğru zamanda, doğru yere ulaşması için ciddi bir organizasyon, koordinasyon eksikliği yaşanıyor. 

İletişim, yardımlaşma hatları, kurulamamış. 

Bazı ülkelerin yardım talebi cevapsız kalmış. 

Olmaz, hele böyle bir zamanda, bu anlayış, normalleştirilemez. 

Pandemi zamanında da tanık olduk, herkes, sıradan insanlar, yardım etmek için elinden geleni yapıyor. 

Ama ulaşacakları, yönlendirilebilecekleri, güçlerini, imkânlarını birleştirecekleri kurumsal bir merkez yok. 

Bunlar sırf siyasi eleştiri değildir. 

Şu an yaşanan ve böyle giderse daha uzun zaman da yaşanacak olan olumsuzlukların dile getirilebilmesidir. 

Mutla ki kolay değildir, iletişim, ulaşım, elektrik, internet, su, yiyecek, barınma, arama kurtarma, tabi ki zordur. 

Bu bilimi terk etmenin, matematiği, fizik ve ölçme, değerlendirmeyi, kaderciliğe tercih etmenin sebepleridir. 

Önlem, bilim, denetim, yer, toprak, imar, yapılaşma, beton, her anlamda, bilimle, bilim insanlarının yol göstermesi ile zarar azaltılabilir. 

Yoksa afetler yine olacak, şehirler yine yapılacak. 

 Bu her konu ve her coğrafya için geçerlidir. 

İnsanlık tarihinin, Türk halkının, yıllar yılı unutmayacağı bir felaket yaşandı. 

Etkisi çok uzun zaman devam edecektir. 

Hayatını kaybedenlere rahmet, yaralılara acil şifalar diliyorum. 

Önlemez olaylar olacaktır. 

Önlenemez ama hafifletilebilir. 

Şimdi öncelik can kaybının artmaması için duacı olmak.