Bir avuç zavallı

Sokaklarında kiraz ağaçları, kaldırımlarında şiirler olan bir şehre benzer bazen özgürlük. Birisi gelir o ağaçları keser, o şiirleri siler. Ama gelecek güzel günlerin bizdeki hayallerine hiçbir şey yapamaz. Ülkemin acı ekmeğine, tatsız tuzuna üzülür oldum. Üstelik, sokaklarında büyüdüğüm şehirler de bir o kadar üzgün.

Yıllardır değişmeyenlere, değiştirilemeyenlere ırılır oldum.

Aklın uygulamalarda kullanılmadığı, hırsların pençesinde yönetildiğimiz bir ülkede iyi şeyler olmasını beklemek de saflık. Ama vazgeçemeyiz.

Çünkü hayallerime/hayallerimize bir avuç sadece kendini düşünen zavallı engel olamaz. O ağaçların taptaze fidanları gibi, şiirlerin tohumları da kalbimizde ekili.

*

Bunun olmaması içindir aydınlık yazılar.

Kıbrıs Postası’nın 21. yılında, ilk güden bu yana ne kadar özgürce yazabildiğimi anlatmanın en güzel cümlelerini seçmek istedim. Bu nedenle bu cümlelerle başladım.

Yeni bir yıl daha.

Ülkede 21 yıldır değişmeyen köhneliğin değişmesi için uğraşılacak bir yıl daha. Azimle ve vazgeçmeden.

Her çocuk, hayalleri ile büyür ve biz büyükler bunu en iyi bilenleriz.

Bir avuç zavallı yüzünden ülkem için ulaşamadığım hayallerime, çocuklarımızın ulaşma ihtimalini ekleyerek güçleniyorum. Daha da çok yazmak gerekiyor o zaman. Daha çok Kıbrıs Postası gerekiyor. Daha da çok özgürlük gerekiyor.

Susmadan, durmadan, zavallılara takılıp kalmadan…